Alles gaat z'n gangetje
Blijf op de hoogte en volg Zenna
17 Februari 2014 | Kenia, Nairobi
De laatste keer dat ik heb geschreven is weer een hele tijd geleden. Dit komt denk ik omdat ik het weekend van twee weken geleden ziek was en dus niet zo veel had beleefd. De vrijdag voordat ik ziek was geworden waren we met een aantal kindjes uit het tehuis naar het ziekenhuis geweest. We gingen om 10:00 uur met zo'n 15 kindjes en 10 volwassenen in een busje opweg naar de clinic. Na 25 minuten kwamen we aan bij het ziekenhuis en vulde we zo ongeveer de hele wachtruimte. Aangezien de vrijwilligsters blank zijn en we met een zwarte baby opschoot zaten kregen we wat gekke blikken. Opzich verliep alles goed ook al kon ik geen systeem ontdekken in wat zij/wij daar deden. Op een gegeven moment moesten we ons met z'n alle in een hele kleine ruimte proppen om de baby's eten te geven en te verschonen, dit vond ik nogal gek omdat het heel onhygiënisch en armoedig voelden. Helaas hadden wij helemaal niks te eten gekregen en waren we pas rond 16.00 terug gekomen waardoor ik een hele tijd in de hitte zonder eten zat, daar kan ik dus niet zo goed tegen. Door het flauwvallen en waarschijnlijk door het weinig eten en in een ziekenhuis met veel bacteriën rondlopen was ik ziek geworden.
Zaterdag zou ik dus eigenlijk met andere vrijwilligsters naar het centrum gaan maar vrijdag op zaterdag nacht begon het ziek zijn. Heb echt alles uitgekotst maar zou mijn groene maagzuur details aan jullie besparen. Zondag ging het al ietwat beter maar maandag was ik nog wel thuis gebleven om aan te sterken. Zondag waren er twee nieuwe bewoonster in het huis gekomen; Janneke (onderzoekster uit Nederland) en Minayo (vrijwilligster voor een week uit Japan). Gezellig om weer wat leeftijdsgenoten in huis te hebben! Samen gekookt en gekletst, ook een heleboel soorten drop aan Minayo laten proeven maar ze spuugde het allemaal uit :)
Op valentijnsdag hadden alle kindjes rood aan en was alles versierd met rood wat wel erg leuk was! Verder gebeurt er niet heeel veel op het werk maar ik zou er wat uitgebreider over vertellen omdat daar naar gevraagd werd! Ik heb tot nu toe bijna alleen maar bij groep 3/4 gezeten; 24 kindjes van 1 tot 3 jaar gok ik. Als ik aankom komen er altijd een paar naar me toe gerend om me een knuffel te geven :) De dag begint dan heel goed en ik geef ze met veel liefde een knuffel terug en gooi er een paar in de lucht. De dag bestaat dan uit ontbijten-potty(plassen en luiers verschonen)-spelen, knuffelen dus-lunch-slapen-potty-spelen-avondeten-potty-naar bed. Klinkt een beetje saai maar het gaat mij niet om die standaard dingetjes maar gewoon om de lieve kindjes :) En om het helpen van het weeshuis want het is wel echt hard werken! Als ik thuis kom om 6 ben ik altijd kapot en doe ik niet meer zo veel. Kletsen met degene die in huis zijn, altijd weer andere nieuwe mensen, eten en dan alweer slapen. Tijdens het eten bij Imani moet ik meestal 4 kindjes te gelijk eten geven wat best vermoeiend is. Verder sta je vaak in je eentje met 24 kinderen en dan kan je voorstellen dat dat je energie zuigt. Zo nu en dan krijgen ze natuurlijk ook tussendoortjes zoals rare droge cake schilfers, druiven of bananen. Dit vinden ze allemaal geweldig en wanneer ze een tussendoortje krijgen moeten ze met zn alle op de grond zitten. En ze krijgen alleen als ze niet zeuren; opvoeding! Ik mag zelf rond 13.00 gaan lunchen en tot nu toe heb ik altijd rijst met groente gegeten. Altijd lekker, misschien omdat je hele erge honger hebt. Rond half 2 moet ik dan naar het dak om te helpen met de was. Wanneer de zon schijnt is dit zwaar maar soms ga ik niet want dan ben ik moe of moet ik in groep 1 helpen. Het jongste kindje in groep 1 is een paar dagen oud, heel schattig! De afgelopen week heeft het overigens heel veel geregend, sommige zeggen vervroegd regenseizoen, maar vandaag was het weer hartstikke lekker!
Het is leuk om al 2.5 week op dezelfde groep te staan omdat je dan de kinderen beter leert kennen (ken nu wel alle namen). En de kindjes kennen jou, maar dat is misschien niet helemaal goed want sommige worden erg aanhankelijk aan mij en straks ben ik er voorgoed niet meer. Maar toch is het voor mij heel mooi en fijn om te zien hoe blij ze worden als ik eraan kom. Ook het nieuwe kindje is denk ik een beetje gehecht aan mij, vandaag had die zich bezeerd en eerst troostte een van de housemothers hem maar het hielp niet echt en hij wilde naar mij waarnaar ik hem wel rustig kreeg. Het gaat overigens al een stuk beter met hem en hij lacht heel veel!
In het tehuis is het een komen en gaan van vrijwilligsters, laatst hadden we een meeting om te overleggen wat je vond dat anders kon. Dat was wel heel goed! Verder kan ik het met de meeste wel goed vinden! Janneke die dus onderzoek doet slaapt nu ook al een hele tijd in hetzelfde huis als ik en met haar kan ik het heel goed vinden. Helaas was ze afgelopen zaterdag ziek waardoor onze plannen niet doorgingen. Daarom had ik zaterdag niet zoveel te doen aangezien ik niet in mijn eentje op stap kan. Wel nog met Harrie gepint waar we 20 minuten voor moesten rijden, nog steeds heel bijzonder om hier door de straatmarktjes te rijden en alle mensen te zien. Afvragend wat ze doen en waar ze naar toe gaan en vooral nog steeds verbazen over hun manier van leven. Later op de dag had ik met Ina bij een haarsalon hier in de buurt een hoofdmassage gekregen van een lieve Keniaanse vrouw. Nou die had ik nog nooit gehad maar hij was heel geslaagd.
Zondag kon ik wel met Janneke op pad gaan en toen zijn we naar het Giraffe centre geweest; een punt waar wilde giraffe komen omdat ze daar iets lekkers kunnen krijgen. Daarna gingen we naar het Karen Blixen huis, haar tuin was best mooi maar verder vond ik het niet zo bijzonder. Ook waren we naar de Boma's gegaan waar je (oude) Afrikaanse huizen kon zien van de verschillende volkeren en kon kijken naar hun verschillende dansen. De dansen waren leuk, vooral omdat ik op het laatst moest assisteren in de show. Heel fijn zo als enige blanke, maar heb wel gelachen :)
Toen was het dus alweer maandag, dinsdag vandaag! Het is niet zo'n heel spectaculair verslag maar het is zoals het is. Ik mis jullie.
Zaterdag zou ik dus eigenlijk met andere vrijwilligsters naar het centrum gaan maar vrijdag op zaterdag nacht begon het ziek zijn. Heb echt alles uitgekotst maar zou mijn groene maagzuur details aan jullie besparen. Zondag ging het al ietwat beter maar maandag was ik nog wel thuis gebleven om aan te sterken. Zondag waren er twee nieuwe bewoonster in het huis gekomen; Janneke (onderzoekster uit Nederland) en Minayo (vrijwilligster voor een week uit Japan). Gezellig om weer wat leeftijdsgenoten in huis te hebben! Samen gekookt en gekletst, ook een heleboel soorten drop aan Minayo laten proeven maar ze spuugde het allemaal uit :)
Op valentijnsdag hadden alle kindjes rood aan en was alles versierd met rood wat wel erg leuk was! Verder gebeurt er niet heeel veel op het werk maar ik zou er wat uitgebreider over vertellen omdat daar naar gevraagd werd! Ik heb tot nu toe bijna alleen maar bij groep 3/4 gezeten; 24 kindjes van 1 tot 3 jaar gok ik. Als ik aankom komen er altijd een paar naar me toe gerend om me een knuffel te geven :) De dag begint dan heel goed en ik geef ze met veel liefde een knuffel terug en gooi er een paar in de lucht. De dag bestaat dan uit ontbijten-potty(plassen en luiers verschonen)-spelen, knuffelen dus-lunch-slapen-potty-spelen-avondeten-potty-naar bed. Klinkt een beetje saai maar het gaat mij niet om die standaard dingetjes maar gewoon om de lieve kindjes :) En om het helpen van het weeshuis want het is wel echt hard werken! Als ik thuis kom om 6 ben ik altijd kapot en doe ik niet meer zo veel. Kletsen met degene die in huis zijn, altijd weer andere nieuwe mensen, eten en dan alweer slapen. Tijdens het eten bij Imani moet ik meestal 4 kindjes te gelijk eten geven wat best vermoeiend is. Verder sta je vaak in je eentje met 24 kinderen en dan kan je voorstellen dat dat je energie zuigt. Zo nu en dan krijgen ze natuurlijk ook tussendoortjes zoals rare droge cake schilfers, druiven of bananen. Dit vinden ze allemaal geweldig en wanneer ze een tussendoortje krijgen moeten ze met zn alle op de grond zitten. En ze krijgen alleen als ze niet zeuren; opvoeding! Ik mag zelf rond 13.00 gaan lunchen en tot nu toe heb ik altijd rijst met groente gegeten. Altijd lekker, misschien omdat je hele erge honger hebt. Rond half 2 moet ik dan naar het dak om te helpen met de was. Wanneer de zon schijnt is dit zwaar maar soms ga ik niet want dan ben ik moe of moet ik in groep 1 helpen. Het jongste kindje in groep 1 is een paar dagen oud, heel schattig! De afgelopen week heeft het overigens heel veel geregend, sommige zeggen vervroegd regenseizoen, maar vandaag was het weer hartstikke lekker!
Het is leuk om al 2.5 week op dezelfde groep te staan omdat je dan de kinderen beter leert kennen (ken nu wel alle namen). En de kindjes kennen jou, maar dat is misschien niet helemaal goed want sommige worden erg aanhankelijk aan mij en straks ben ik er voorgoed niet meer. Maar toch is het voor mij heel mooi en fijn om te zien hoe blij ze worden als ik eraan kom. Ook het nieuwe kindje is denk ik een beetje gehecht aan mij, vandaag had die zich bezeerd en eerst troostte een van de housemothers hem maar het hielp niet echt en hij wilde naar mij waarnaar ik hem wel rustig kreeg. Het gaat overigens al een stuk beter met hem en hij lacht heel veel!
In het tehuis is het een komen en gaan van vrijwilligsters, laatst hadden we een meeting om te overleggen wat je vond dat anders kon. Dat was wel heel goed! Verder kan ik het met de meeste wel goed vinden! Janneke die dus onderzoek doet slaapt nu ook al een hele tijd in hetzelfde huis als ik en met haar kan ik het heel goed vinden. Helaas was ze afgelopen zaterdag ziek waardoor onze plannen niet doorgingen. Daarom had ik zaterdag niet zoveel te doen aangezien ik niet in mijn eentje op stap kan. Wel nog met Harrie gepint waar we 20 minuten voor moesten rijden, nog steeds heel bijzonder om hier door de straatmarktjes te rijden en alle mensen te zien. Afvragend wat ze doen en waar ze naar toe gaan en vooral nog steeds verbazen over hun manier van leven. Later op de dag had ik met Ina bij een haarsalon hier in de buurt een hoofdmassage gekregen van een lieve Keniaanse vrouw. Nou die had ik nog nooit gehad maar hij was heel geslaagd.
Zondag kon ik wel met Janneke op pad gaan en toen zijn we naar het Giraffe centre geweest; een punt waar wilde giraffe komen omdat ze daar iets lekkers kunnen krijgen. Daarna gingen we naar het Karen Blixen huis, haar tuin was best mooi maar verder vond ik het niet zo bijzonder. Ook waren we naar de Boma's gegaan waar je (oude) Afrikaanse huizen kon zien van de verschillende volkeren en kon kijken naar hun verschillende dansen. De dansen waren leuk, vooral omdat ik op het laatst moest assisteren in de show. Heel fijn zo als enige blanke, maar heb wel gelachen :)
Toen was het dus alweer maandag, dinsdag vandaag! Het is niet zo'n heel spectaculair verslag maar het is zoals het is. Ik mis jullie.
-
18 Februari 2014 - 19:15
Julia:
Hee Zenna! Wat leuk om dit te lezen. En pfff.. dat was vast even zwaar om zo ziek te zijn. Maar dat komt ook door het weer. Je bent normaal het koude kikkerlandje Nederland gewend denk ik.. Wat schattig al die kindjes! En zeker fijn om een leeftijdsgenoot erbij te hebben.
Geniet er nog van. Wij missen jou ook!!!
Xxxxxxxxxx -
18 Februari 2014 - 20:55
Roland:
Lieve Zenna,
Nog steeds vind ik het geweldig wat jij daar doet. Oh ja, je kunt -ook daar- flink ziek zijn. Volgens mij heb ik mij nog nooit zo beroerd gevoeld als in Kenia toen ik iets verkeerds gegeten had. Dat was midden in een safari. We waren op pad met Han en Rian. Els (die had het ook te pakken) en ik konden met het vliegtuig terug van Mombassa naar Nairobi..........
Gelukkig is dat nu over en weet; je komt er sterker uit. Dat geldt wel voor meer dingen die af en toe niet zo leuk zijn.
Lieve Zenna, geniet van je zinvolle activiteiten daar, zowel in als buiten het weeshuis van Imani. Ik hoop ook dat je niet teveel last hebt van het gemis van Nederland en je sociale kring hier.
Kus, Roland -
19 Februari 2014 - 13:25
Celine:
Leuk om weer wat van je te horen Zennie!! En ik vond je lieve berichtje over mijn brief heel leuk!! YOU CAN DO IT xxxxxx -
19 Februari 2014 - 15:08
Eugène:
Lieve lieve Zenna,
Wat een mooi verslag over hoe het daar is, want zo is het... en dat wil ik en ik denk ook anderen nu graag horen; gewoon de dagelijkse gebeurtenissen. Die zijn toch bijzonder in die bijzondere omstandigheden om jou heen. Leuk te horen hoe jij dan weer denkt over wat je ziet.
Wij proberen volgende week dichter bij je te komen door een weekje naar Marokko te gaan; zitten we op hetzelfde continent en kunnen we ons beter verplaatsen in jouw temperatuur en zuidelijke cultuur.
Ik mis jou ook; zeker als ik je verhalen lees en me kan voorstellen dat het soms zwaar voor je is.
X
-
05 Maart 2014 - 11:22
Willemien:
lieve Zenna,
Wat schrijf je leuke verslagen en wat moet je hard werken. Had je dat ook zo verwacht? Leuk om te lezen dat er zoveel dingen zijn waar je plezier aan beleefd, het zijn positieve verslagen. Lijkt me niet makkelijk om daar ziek te zijn maar je schrijft er heel erg nuchter over, zo kennen we je natuurlijk ook. Kom, als je weer terug bent maar gezellig verhalen vertellen. Daar kijken we nu al naar uit.
lieve groet, in ieder geval ook van Marlies en Maud. Maar vast ook van Thijs. -
19 Maart 2014 - 22:20
Joyce:
HI Zenna,
Heb ik even niets van je gehoord.. lees ik een verslag met de titel "alles gaat z'n gangetje" . Grappig, want het is hier in Nederland toch een ander gangetje! Wat een prachtige en indringende verhalen.
Geniet, werk ze en tot snel!
Liefs,
Joyce
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
