En toen

Ik ga proberen om het meeste wat ik de laatste dagen heb meegemaakt op te schrijven. Zondag was ik weer de hele dag met Harrie op pad geweest. We gingen eerst naar het centrum, omdat het erg rustig op de weg was konden we er snel komen en kon Harrie ook meer laten zien. Het centrum was zoals ik verwachte dat meer delen van Nairobi zouden zijn. Het lijkt dan een beetje op de armere stadjes/dorpjes in Italië/Spanje. Zaterdag ga ik met twee andere vrijwilligster uit Engeland naar het National Museum en naar het centrum dus dan kan ik er meer over vertellen. Nu waren we alleen langs de belangrijke gebouwen gereden, zoals de ambassade de rechtbank enz. Daarna gingen we naar Upper Hill, de rijkere wijk van Nairobi, omdat Harrie had afgesproken met vrienden uit Nederland om daar Ajax te kijken. Upper Hill is echt heel anders, niet alleen doordat we niet meer de enige blanke zijn maar ook de wegen zijn beter, er is veel meer groen en er zijn veel grotere huizen. We zijn daar eerst naar het Fair View Hotel geweest om een colaatje te drinken. Heel groot chique hotel met een super mooie tuin. Daar zaten zo ongeveer alleen maar blanke. Els had mij gezegd dat wanneer ik niet van het vliegveld opgehaald zou worden ik maar naar het Fair View Hotel moest gaan, gelukkig was ik wel opgehaald aangezien het naast super mooi ook knettertje duur is. En let op overal waar het wat luxer is heb je de bewakers met de dikke geweren. Daarna zijn we langs de Nederlandse school gereden, waar nu een Keniaanse school zit en heeft Harrie mij aangewezen waar Rolands lokaal zat :) Ook hebben we geprobeerd om het oude huis van Roland en Els te bekijken maar we konden niet heel dichtbij komen omdat het stuk waar jullie hebben gewoond nu helemaal is afgesloten. Het is sowieso heel anders dan 20 jaar geleden natuurlijk, allemaal veel meer volgebouwd dus helaas is het mooie groen op veel plekken weg. Ook heeft hij mij vanuit de auto de grootste sloppenwijk van Afrika laten zien, ze schatte dat daar zo’n 900 000 mensen wonen. Heel indrukwekkend om te zien. Ook al ken je het wel van de tv het gevoel terwijl je het ziet en beseft is heel apart. Gek om twee zulk verschillende werelden te zien die naast elkaar liggen. In een uur had ik weer een heleboel gezien! Toen was het tijd om naar Petra en Frank te gaan die dus in Upper Hill wonen met hun twee kinderen die ze (3x raden) in New Life Home hebben geadopteerd!! Hier in Nairobi dus. Toevallig hadden we dus iets gemeen en Petra heeft mij ook meegenomen naar het tehuis. Het is een heel ander tehuis dan Imani, het heeft veel minder kinderen en veel meer geld. Om een voorbeeld te noemen hebben we bij Imani op een groep van 25 kinderen meestal 2 begeleiders staan en bij New Life Home 11 kinderen met 7 begeleiders. Helaas waren we niet erg lang gebleven dus heb verder niemand meer kunnen spreken. Toen ik binnen kwam was ik vooral verbaasd over de luxe en later besefte ik pas dat mijn twee liefste nichtjes hier vandaan kwamen. Wat me een gek en bijzonder gevoel gaf. Ik kon het me onverwacht heel goed voorstellen hoe Steffie en Ayla hier verzorgd en geliefd zijn.

Nou Ajax had niet gewonnen dus gingen we maar uiteten bij For You Chinese Restaurant. Was heel lekker en verder niets speciaals. Ben zelfs al gewend dat de ober voor het eten met een kan water en zeep komt :) Wel nog grappig om te zien hoe er zo’n 20 kippen omstekop aan een scooter hingen om ze te vervoeren.
Maandag mocht ik de eerste envelop openen! dankje Louke en Danique voor de leuke brief! (voor als jullie het lezen) En maandag was ook de eerste werkdag. Om half 9 kwam Maria mij ophalen om samen de mutatu te nemen; de killing bussen. Ik moet eerst 5 minuten lopen voor ik bij de plek ben waar de bus soms wel eens stopt :) en dan is het zo’n 7 minuten in de bus en daarna nog een markt over en dan ben ik er. De eerste 3 dagen ging Maria of James(een hele aardige jongen die in Imani is opgegroeid) mee om het mij te leren. Nu ga ik dus zelfstandig en ik vind het hartstikke leuk! Moet wel zorgen dat ik ergens kan zien dat het nummer 20 is, dat hij stopt, dat ik kan instappen voordat die weer wegrijdt, dat ik kan zitten, dat ik de goede stopplek vertel, dat ik niet te veel betaal en dat ik op de goede plek al rijdend uitstap. Maar dat gaat tot nu toe allemaal goed! Het lopen over straat is meestal wat ongemakkelijk omdat iedereen vraagt hoe het gaat enzo maar daar wen ik wel aan. Ook de buschauffeurs willen vaak vrienden worden omdat ik de eerste witte in hun bus ben. Ik werk van 9 tot 5 en tot nu toe is dat goed vol te houden omdat de kinderen super lief zijn! Ze noemen mij Auntie en ze zijn allemaal heel aanhankelijk. Ze willen de hele tijd knuffelen en ik wil dat natuurlijk ook graag. De eerste dagen zat ik in groep 3/4 waar de kinderen 2 tot 3 zijn. Vandaag zat ik in groep 2 waar ze vanaf 6 maanden tot ? zitten. Wat ik doe is vooral knuffelen maar ook voeden, in bed leggen, wassen, spelen en de was op het dak ophangen. Dat laatste is altijd wel zwaar aangezien het er bloedheet is. De tweede dag kwam er opeens een politie wagen het terrein oprijden met 3 politieagenten die losjes hun veelste grote geweren lieten bungelen. Blijkbaar wordt op die manier een nieuw kindje gebracht. Wel gek om te zien want dan besef je dat zo’n kindje hier komt met helemaal niks wat je soms wel eens vergeet omdat ze het wel goed lijken te hebben. Het nieuwe kindje kwam in mijn groep en de eerste paar dagen kan je heel goed zien dat hij nieuw is; ogen staan groot boos en verdrietig en het huilen is een echte huil, geen ‘zodra je mij oppakt lach ik weer huil’. Maar vandaag zag ik dat het al beter met hem ging en waarschijnlijk zie je over 2 weken het verschil niet meer. Hij de enige die echt iets probeert te vertellen aan mij. Tijdens het eten eet die bijna niks maar praat die honderduit met handgebaren maar ik heb geen idee wat die probeert te zeggen.
Dit weekend ga ik dus weer naar het centrum en waarschijnlijk zondag al op een safari! Ook komt er zondag een vrijwilligster uit Japan voor een week. Dus ben benieuwd.

Hoop dat het weer een beetje leesbaar leesvoer was en tot het volgende verslag! Super leuk jullie reacties trouwens!! En de zoete bladerdeeg dingen zijn mandazi’s!!